Punkty ECTS są liczbą przyporządkowaną poszczególnym przedmiotom. Są odzwierciedleniem ilości pracy, jaką student musi włożyć by zaliczyć przedmiot w relacji do całkowitej pracy niezbędnej do ukończenia studiów i obejmują udział w wykładach, ćwiczeniach (konwersatoriach, seminariach), praktyki, własną pracę w bibliotece, w domu oraz egzaminy lub inne formy oceny.
By skończyć studia pierwszego stopnia student musi zgromadzić 180 punktów. Do uzyskania stopnia magistra musi dodatkowo zdobyć 120 punktów. W roku akademickim musi on zatem uzyskać 60 punktów, a w semestrze 30. Punkty za przedmioty odzwierciedlają wysiłek, jaki student musi włożyć w zaliczenie konkretnego przedmiotu, w stosunku do całkowitego wysiłku, koniecznego do uzyskanie stopnia magistra. Nie wskazują one wagi przedmiotu, ale jego uciążliwość.
Punkty przyporządkowane są przedmiotom i stają się “własnością” studenta wtedy, gdy spełnił wszystkie wymagane dla danego przedmiotu rygory. Punkty ECTS są relatywnym miernikiem ilości pracy, ponieważ odnoszą się do konkretnego kierunku czy wydziału i nie muszą być identyczne dla tych samych przedmiotów na innym kierunku, a tym bardziej na całej uczelni.
Uzyskanie w semestrze minimum 30 punktów jest warunkiem zapisania na semestr następny. W konsekwencji jest się, to raczej perspektywa niż rzeczywistość, studentem za 90 punktów, czy 210, bez jednoznacznego przypisania do konkretnego semestru czy roku. Oceny uzyskane z zaliczeń i egzaminów nie mają związku z punktami. Oceny służą do obliczania średniej i mają wpływ na stypendium naukowe. Znaczy to, że wystarczy zaliczyć czy zdać egzamin – szczegółowe wymagania zawarte są w syllabusach – na ocenę dostateczną, by otrzymać przewidzianą dla danego przedmiotu ilość punktów.
Stosowanie systemu ECTS opiera się na trzech podstawowych dokumentach:
a) Pakiet Informacyjny, który jest przewodnikiem po uczelni, wydziale, kierunku. Zawiera niezbędne informacje do studiowania, świadomego kierowania swoim rozwojem naukowym. Pakiet Informacyjny ważny jest tylko na określony rok akademicki. Każdy student winien mieć swój pakiet na własność, bowiem jest on warunkiem trafnych wyborów przedmiotów. Jeśli nie udało ci się go nabyć, możesz korzystać z pakietu w swoim instytucie.
b) Porozumienie o planach i programach zajęć zawierane jest bądź na poziomie uczelni, wydziałów i dotyczy pełnego uznawania przez uczelnię macierzystą studiów odbywanych w uczelni partnerskiej, bądź jest porozumieniem indywidualnym dla każdego studenta, przed odbyciem przez niego studiów poza macierzystą uczelnią. Student, po wybraniu uczelni, w której zamierza odbyć pewien okres studiów, wypełnia specjalny formularz zgłoszeniowy. W porozumieniu z koordynatorem ECTS ustala, na podstawie Pakietu Informacyjnego uczelni przyjmującej, program własnych zajęć.
c) Porozumienie w sprawie skali ocen. Student, po odbyciu okresu studiów w uczelni przyjmującej, otrzymuje podpisany przez koordynatora ECTS wykaz zaliczeń. W wykazie tym zaznaczone są oceny wedle skali ECTS.
Stopień ECTS |
Ocena UO | |
A | bardzo dobry | 5.0 |
B | plus dobry | 4.5 |
C | dobry | 4.0 |
D | plus dostateczny | 3.5 |
E | dostateczny | 3.0 |
F | niedostateczny | 2.0 |
Uczelnia wysyłająca i przyjmująca, przygotowuje dla każdego studenta biorącego udział w ECTS, wykaz zaliczeń przed jego wyjazdem na studia do innej uczelni i po jego powrocie. Uczelnia macierzysta uznaje liczbę punktów i oceny uzyskane za konkretne przedmioty w partnerskich uczelniach i wówczas punkty za przedmioty zaliczane są w miejsce tych, które student winien zdobyć w swojej uczelni.